Decyzja, jakiego rodzaju pamięci masowej użyć – chmury prywatnej, publicznej czy hybrydowej – zależy głównie od tego, czego dana organizacja potrzebuje od swoich zasobów IT i platform chmurowych. Przedsiębiorstwa z dużą ilością wrażliwych danych o kluczowym znaczeniu przechowują informacje we własnych centrach lub w prywatnej chmurze – wszystko po to, aby trzymać je poza zasięgiem konkurencji. Jednak i w takich wypadkach korzystanie z chmury publicznej nie jest wykluczone. Podejście hybrydowe może okazać się niezłą i opłacalną opcją, gdy zasoby prywatne nie spełniają już bieżących potrzeb.

Co motywuje firmy w Polsce do przenoszenia swoich zasobów i aplikacji biznesowych do platform chmurowych? Jakie obawy mają wobec nich, czy są zadowolone po wdrożeniu usług chmurowych? Wolą korzystać z jednego czy wielu dostawców chmury obliczeniowej? Na takie m.in. pytania odpowiadali szefowie IT w dużych firmach w ramach badania przeprowadzonego przez ICAN Research na zlecenie Deloitte.

Gdy przed laty cloud computing pojawiał się w zbiorowej świadomości branży IT, zapowiadało się na ponowne uwydatnienie relacji klient–serwer – chmura zaczęła pełnić rolę serwera dla ogólnoświatowej populacji cienkich klientów w postaci stacji roboczych na krawędzi infrastruktury. Jednak ten model cloud computingu zaczął ewoluować od pojedynczej chmury do szerszej koncepcji obejmującej zarówno chmury prywatne, jak i publiczne, aby wreszcie wykształcić model chmury hybrydowej, która połączyła zalety scentralizowanego przetwarzania lokalnego z wykorzystaniem usług zewnętrznych dostawców. Wkrótce potem coraz większe zainteresowanie zaczęły wzbudzać rozwiązania multicloud.